Jazz Inside bied jou een unieke jazzbeleving aan, waar je kan genieten van kwalitatieve muziek met gelijkgestemde jazzfans. Ben je lid van Jazz Inside? Dan kan je jouw kaartje reserveren. Nog geen lid van Jazz Inside? Er is een beperkte openbare verkoop of neem contact op met pr@jazzinside.nl en kijk of een lidmaatschap toch iets voor jou is. 

Let op: dit concert is semi-seated en er is vrije plaatskeuze. Zeker zijn van een zitplaats? Kom dan op tijd naar Gebouw-T.

Scott Hamilton werd geboren in 1954 in Providence, Rhode Island. Tijdens zijn vroege jeugd luisterde hij veel naar jazz via de uitgebreide platencollectie van zijn vader en raakte hij bekend met de grote jazzmuzikanten. Hij probeerde verschillende instrumenten uit, waaronder drums rond zijn vijfde, piano op zesjarige leeftijd en mondharmonica. Hij kreeg enkele klarinetlessen toen hij ongeveer acht jaar oud was, maar dat was de enige formele muziekles die hij ooit heeft gehad. Zelfs op die leeftijd voelde hij zich aangetrokken tot het geluid van Johnny Hodges, maar het duurde tot hij ongeveer zestien was voordat hij serieus begon met het spelen van saxofoon. Zijn kleine band, die voornamelijk blues speelde op mondharmonica, veranderde geleidelijk in een jazzband.

In 1976, op tweeëntwintigjarige leeftijd, verhuisde hij naar New York. Via Roy Eldridge, met wie hij een jaar eerder in Boston had gespeeld, kreeg hij een zes weken durende optreden in Michael’s Pub. Roy opende ook de weg voor hem om samen te werken met Anita O’Day en Hank Jones. Hoewel het einde van de oude New Yorkse jazzscene nabij was, speelden veel van de grote namen nog steeds, en hij kreeg de kans om te werken en te leren van mensen als Eldridge, Illinois Jacquet, Vic Dickenson en Jo Jones. Eldridge was Scotts mentor, maar hij spaarde hem niet en kon uiterst kritisch zijn, iets waarvoor Scott altijd dankbaar is gebleven. In december van datzelfde jaar regelde John Bunch Scotts eerste opname voor Famous Door en zorgde hij er ook voor dat Scott bij Benny Goodman kon spelen. Hij bleef op verschillende momenten met Goodman werken tot in de vroege jaren tachtig.

In 1977 vormde hij zijn eigen kwartet, dat later een kwintet werd met Bunch erbij. In datzelfde jaar hoorde Carl Jefferson hem spelen en begon hem op te nemen voor zijn Concord-platenlabel. Meer dan veertig albums later neemt hij nog steeds voor hen op, waarbij hij vele onder zijn eigen leiding maakte, waaronder verschillende met zijn vaste Britse kwartet bestaande uit John Pearce, Dave Green en Steve Brown, inclusief zijn nieuwste, Nocturnes & Serenades. Het kwartet, aangevuld met twee gasten, Dave Cliff en Mark Nightingale, nam Our Delight! op voor Alan Barnes’ Woodville-label. Een nieuwe release, Across the Tracks, op Concord staat gepland voor mei. Onderweg maakte hij albums met Dave McKenna, Jake Hanna, Woody Herman, Tony Bennett, Gerry Mulligan, Flip Phillips, Maxine Sullivan, Buddy Tate, Warren Vache, veel met Rosemary Clooney en een aantal met een andere van zijn mentoren, Ruby Braff, met wie hij in de jaren tachtig residenties speelde in de Pizza Express Jazz Club, Londen. Door de jaren heen heeft Scott ook opgetreden en opgenomen met tourbands zoals de Concord Jazz All Stars, de Concord Super Band en George Wein’s Newport Jazz Festival All Stars.

Jarenlang was hij gevestigd in Londen, waar hij voor het eerst speelde in 1978, maar nu reist hij de wereld rond vanuit Italië. Elk jaar, naast twee of drie residenties met het kwartet in de Pizza Express Jazz Club, Britse jazzclubdata en festivaloptredens, waaronder Brecon, waar hij een van de beschermheren is, toert hij regelmatig door Duitsland, Nederland, Scandinavië, Japan, Spanje en Italië. Hij keert drie of vier keer per jaar terug naar Amerika om op festivals te spelen, waaronder in 2007 het New York JVC-festival in juni en Irvine, Californië in september, en in februari 2008 voor drie avonden in het Lincoln Centre New York.

Zijn spel is het best omschreven door medetenorsaxofonist en schrijver Dave Gelly: “Een Scott Hamilton-solo volgen is als luisteren naar een geweldige causeur in volle vaart. Eerst komt de stem, het onnavolgbare, zelfverzekerde geluid van zijn tenorsaxofoon, dan de informele stijl en uiteindelijk de verbazingwekkende vloeiendheid en welsprekende beheersing van de jazztalenten.” Scott kreeg de ‘Ronnie’ voor Internationale Jazzsaxofonist van het Jaar tijdens de inaugurele Ronnie Scott’s Jazz Awards in 2007. Het is dan ook geen wonder dat Scott Hamilton wereldwijd gewild is. (Brian Peerless)