De Nederlandse bluesgitarist Julian Sas behoort al vele jaren tot de bluestop van Nederland. De 49-jarige zanger/gitarist met bandana uit Beneden-Leeuwen komt met zijn vernieuwde kwartet (met daarin drummer Lars-Erik van Elzakker uit Steenbergen) terug naar Gebouw-T in Bergen op Zoom voor een optreden en, vooraf, een exclusief T-gesprek.
Door Willem Jongeneelen
Nederland kent meerdere uitstekende blues- en rockgitaristen. Ruben Hoeke, Leif de Leeuw timmeren bijvoorbeeld stevig aan de weg. Ze zijn beiden een stukje jonger dan die ene bluesrocker die in 1986 al zijn eerste bandje oprichtte: Julian Sas. Jarenlang opereerde hij in het vaak nog bijzonder Amerikaans georiënteerde genre zonder nagenoeg aanwezige concurrentie in de Benelux. Blues is volgens Sas eerlijke muziek voor Jan Modaal. “Die moet ‘s ochtends vroeg zijn bed uit, werkt een hele dag keihard en drinkt dan ’s avonds een lekker potje bier. Hij kan soms een beetje zat zijn en heerlijk potje kankeren, maar hij is wel altijd goudeerlijk. Direct maar oprecht. Zo’n man heeft voor mij de blues. Daar maak ik graag liedjes voor en over.”
De meeste mensen kennen Julian Sas van op een podium met een gitaar rond de nek en zijn onafscheidelijke bandana om het hoofd gewikkeld. In 1986 richtte hij al zijn eerste bandje op: de Roel Fintelman Bluesband. Een succes was het niet. Een jaar later won hij als lid van de band Ten Foot Pole echter al wel een eerste plaatselijke talentenjacht. Sas speelt gitaar vanaf zijn negende. Tot zijn dertiende teerde hij op de rock & roll-plaatjes van Chuck Berry en Jerry Lee Lewis van zijn ouders, daarna veranderde een album van Jimi Hendrix zijn leven. “Dat spel was voor mij zo vernieuwend, dat had ik nog nooit gehoord. Hendrix was toen nota bene al dertien jaar dood. Later raakte ik ook in de ban van de muziek van Johnny Winter en Rory Gallagher.”
Aanvankelijk studeerde Julian Sas geschiedenis, om leraar te worden. Die studie gaf hij op voor zijn muziek. ,,Ik wilde als Nederlandse bluesgitarist door het leven gaan. Iedereen verklaarde me voor gek: ‘Daar kun je toch niet van leven!’ En met het huidige lerarentekort had ik nu inderdaad gemakkelijk een vaste baan kunnen hebben”, lacht hij. Sinds 1996 bracht hij maar liefst 15 albums uit, waaronder ook een drietal live on stage opgenomen. Soms laat hij zich ook eens van zijn meest gevoeligste kant horen, en pakt hij een akoestische gitaar voor een ballad, meestal is hij daarna, tot geruststelling van zijn grote schare bluesrockende fans, snel weer terug met een aantal tracks uit de categorie van dik hout zaagt men planken.
,,Blues is nu eenmaal de romantiek van de bouwvakker. Die gaat nooit verloren. Hip of niet. Of die songs nu wel of niet op de radio gedraaid worden. Op 3FM zul je me al helemaal nooit horen. Zulke ‘ouderwetse’ muziek past niet op een modern station, zo vertelde ze me wel eens.” Op zijn laatste album Stand Your Ground keert Julian terug naar de basis. Hij noemt dat album compromisloos, aards en zonder fratsen. ,,Ik geloof in wat ik maak en wie ik ben. Daar ben ik trots op. Ik wilde opnieuw de energie vastleggen die in mijn muziek zit. Maar wel in nieuwe songs, opgenomen na een goede voorbereiding tijdens een kort opnameproces. Songs met sterke licks en lekkere grooves. We sloegen nieuwe wegen in zonder uit het oog te verliezen wie we zijn. Natuurlijk is mijn muziek niet heel vernieuwend. Als je alle blues gaat herleiden kom je uiteindelijk toch weer uit bij die drie akkoorden van Robert Johnson of John Lee Hooker. Maar ze horen niet dat je daar oneindig veel mee kunt doen.”
Julian Sas live in Gebouw-T: vrijdag 22 november (optreden 21.00 uur, T-gesprek vanaf 20.00 uur gratis bij te wonen met een concertticket op zak). Er zijn nog tickets!