Brassband nieuwe stijl. Blazers met een strijdplan, genoemd naar een straat met een wat lugubere naam en inmiddels 10 jaar actief. Strijdbaar veroverden ze de laatste jaren het publiek op festivals variërend van Pitch, North Sea Jazz, Lowlands tot Into The Great Wide Open. Die veroveringstocht duurt voort, ook in clubs. Zaterdag 26 maart speelt Gallowstreet in Gebouw-T.
Door Willem Jongeneelen
Hun derde album is een hommage aan de hoofdstad: Our Dear Metropolis. Ze stellen zich de vraag van wie die stad nu eigenlijk is. Ze zien trends als over-toerisme, ze zien de lokale bevolking verdreven worden door stijgende huren en constateren meer en meer privatisering van openbare ruimtes in hun thuisstad. Het gaat ze aan hun hart en slaan en toeteren daardoor nog wat harder.
De wieg van dit kopermonster (één drummer, één percussionist, de rest blazers) stond namelijk in de Amsterdamse Galgenstraat. Op de hoes van een eerder album stonden foto’s van krakersrellen die zich daar in het verleden afspeelden. Op eerdere promofoto’s had de band soms zelfs het imago van opgeschoten hooligans met honkbalknuppel in de aanslag. ,,We trekken graag ten strijde. Battleplan is op meerdere manieren uit te leggen. We zijn met veel. Dat is samen een heleboel testosteron”, aldus de toenmalige percussionist Chris Bruining.
,,De band voelt zich soms een leger, of rugbyteam, dat klinkt wat vriendelijker. Op het podium gaan we een wedstrijd aan die gewonnen moet worden. Het hele veld moet op het eind aan het dansen zijn. Tegenstand ondervinden we amper. Ons doel: jonge mensen in aanraking laten komen met vette instrumentale muziek. Andere koek dan wat ze aan electronic dance music en rock op de radio horen”, aldus Bruining een paar jaar geleden.
Gallowstreet ontstond uit jonge twintigers. Bandleden die tevens actief zijn of waren in Jungle By Night, Koffie en Dogtroep. Ze spelen op hun manier een soort van wereldmuziek, want veel leden zorgen ook voor veel invloeden. Er zit hiphop in, pop, jazz, dance, Afro beats en als je heel goed luistert naar ouder werk soms zelfs een beetje latin. Gallowstreet bezit een enorme bak energie en ongekend veel mogelijkheden. Vanwege dat laatste is de band ooit ook begonnen. ,,Wat is er mooier dan met al die blaasinstrumenten samen spelen en elkaar uitdagen?”, dat was het idee.
Veel brassbands uit het verleden speelden materiaal met heel veel old school New Orleans in. Niets mis mee, maar Gallowstreet speelt louter eigen werk en put daarbij vooral inspiratie uit de elektronische muziek. Ze zijn jong en leven nu. Ze luisteren dus meer naar techno, drum ’n bass en house dan naar de klassiekers van de brass uit New Orleans. Het is een fijne dunne lijn waarop de mannen zich begeven, maar ze blijven daarop fier overeind.
Gallowstreet wil dansbaar zijn en iedereen aanspreken, zonder dat het ergens plat wordt om gemakkelijk te kunnen scoren. Overigens is de band ook niet vies van moderne producers en vette remixes. Producer Simon Akkermans (C-Mon & Kypski) liet de band voor het vorige album Hot Lava Sex Machine grote delen live inspelen om die kolkende energie nog beter te vangen. Van het in een schitterende, door tekenaar Joost Swarte getekende hoes gestoken laatste album Our Dear Metropolis verscheen ook een EP met supervette remixen!
Gallowstreet + support Lyma: zaterdag 26 maart in Gebouw-T. Deuren 20.30 uur, aanvang 21.00 uur. Er zijn nog tickets!