Op Any Minute Now! presenteren popspeciaalzaak De Waterput en ondergetekende steeds acts die urgente muziek maken. Donderdag 28 maart komt Zimmerman (het alter-ego van Simon Casier, ook bekend als bassist van de Vlaamse topformatie Balthazar) naar Gebouw-T. Casier stelt onder meer de songs voor van zijn derde, op Valentijnsdag uitgebrachte album: Love Songs. Liefdesliedjes inderdaad. In al zijn facetten! Casier belooft met zijn band alvast een extra lange set te spelen.
Tekst: Willem Jongeneelen
Achter de (band)naam Zimmerman zit een verhaal. ‘I don’t believe in Elvis / I don’t believe in Zimmerman / I don’t believe in Beatles’ Dat is een tekstfragment uit God, een song van John Lennon uit 1970. Door die song kwam Simon Casier erachter dat Zimmerman de eigenlijke naam van Bob Dylan was. ,,Jammer dat hij die zelf niet hanteerde. Ik doe dat nu in zijn plaats. Zonder dat ik megafan ben of mijn muziek ook maar in de buurt van die van hem komt.”
Onbewust nam de componist in Simon Casier wel van alles in hem op waarnaar hij met plezier luisterde, variërend van Dylan, Radiohead, eels tot John Frusciante. Of van de bands waarbij hij zelf speelde, want daar ontkom je moeilijk aan. Er verschenen inmiddels al drie albums onder de naam Zimmerman, steeds in perioden dat de zangers/componisten van zijn hoofdband Balthazar, Maarten Devoldere in Warhaus en Jinte Deprez in J. Bernardt, sabbaticals inlasten voor hun andere projecten. Casier investeerde zijn tijd in eigen werk, en in dat van zijn geliefde, zangeres Noémie Wolfs.
Op zijn debuut The Afterglow grossierde hij in popsongs met weergaloze melodieën en groeibriljanten die iedere keer een nieuw geheim prijs geven. Het is een album vol metaforen, al mocht de tekst van You Won My Heart, met zijn toen nieuwe lief Noémie Wolfs aanwezig in duet, wel degelijk letterlijk genomen worden. Vaak worden zijn via de gitaarversterker vervormde stem gezongen melancholische teksten voorzien van nerveuze ritmiek en stevige gitaarakkoorden en is Zimmerman een krachtig rocktrio. Denk aan een kruising tussen The Strokes, Radiohead en Grandaddy.
In 2023 verscheen een tweede album: Wish You Were Here. Een heel speciaal album (één track van 46 minuten), met een zeer trieste aanleiding. Op 23 januari 2019 veranderde het leven van Simon Casier drastisch en definitief. Die dag maakte zijn oudere broer Wannes een fatale val. Hij raakte in coma en zweefde wekenlang tussen leven en dood. Al snel werd duidelijk dat Wannes het niet zou redden. Hij was amper 34 jaar jong. De broers waren heel close. In hun tienerjaren zaten ze na school bijna elke dag samen muziek te maken. Wish You Were Here werd een eerbetoon én afscheid. Een therapie, voor zowel de maker als de luisteraar. Voortgekomen uit een acute behoefte. Een emotionele achtbaan. Hij had deze plaat nooit willen maken.
Op 14 februari dit jaar verscheen het derde album van Zimmerman: Love Songs. Neem dat vooral zo letterlijk mogelijk. In de openingstrack horen we hem zingen: ‘Noémie, Noémie, will you please marry me?’ Die Noémie is dus Noémie Wolfs, de oud-zangeres van Hooverphonic die na de split met die band samen met haar Simon ook al een paar prima soloalbums maakte. Ook op die liefdesplaat van Zimmerman laat ze vocaal fraaie dingen horen. Multi-instrumentalist Casier kruipt in zijn beste Burt Bacharach-modus, want hier draait het om pure romantiek, verpakt in pure popsongs over de liefde. Onverbloemd tot over zijn oren verliefd zijn en dan tien songs lang balanceren op het smalle koord tussen oprechte schoonheid en een net niet te zoete hap die het glazuur van je tanden laat springen. Hij slaagt. Achter de piano doet hij me zowaar soms aan John Lennon denken, al zingt Noémie véél beter dan Yoko. Ik verwacht dat ze volmondig ‘Yes, I Will’ gaat antwoorden.
Zimmerman live op Any Minute Now!: donderdag 28 maart (deuren 20.00 uur, showtime 20.30 uur). Er zijn nog tickets!