Vrijdag 5 april speelt de Britse band The Animals & Friends in Gebouw-T. De in 1964 vanuit Newcastle naar Londen verhuisde band, met drummer van het eerste uur, John Steel, is nog altijd actief!
Door Willem Jongeneelen
Dat is dan wel zonder zanger Eric Burdon, maar wel met extra ‘Friends’, waaronder organist Mickey Gallagher die net ietsje later tot de band toetrad en ook te horen was bij The Clash en bij Ian Dury & The Blockheads speelde. De rij wereldhits van The Animals zijn ook in Nederland klassiekers. Ze scoorden in totaal twaalf nr. 1 hits in hun eigen land, maar de meest bekende is uiteraard The House Of The Rising Sun. Hoe zat het ook alweer met die wereldhit?
Negen van de tien mensen denken bij de songtitel The House Of The Rising Sun meteen aan de wereldhit van The Animals, uit 1964. Begrijpelijk wellicht, maar dat nummer was ook voor The Animals een cover. De song stamt mogelijk zelfs uit de 18e eeuw, delen van de tekst zouden volgens bepaalde bronnen teruggaan tot de 16e eeuw en de melodie zou afgeleid zijn van een Engels folkliedje.
Waar gaat dat lied over dat huis van de rijzende zon eigenlijk over en wie namen er nog meer bijzondere versies van op? De eerste versie van deze traditional wordt volgens ‘The Originals – De herkomst van de hits’, het naslagwerk van de Vlaamse journalist Arnold Rypens toegeschreven aan Tom Clarence Ashley en Gwen Foster uit de Appalachen in Amerika. Ze namen hun versie op in 1933, onder de naam Rising Sun Blues. Tom had het nummer geleerd van zijn moeder, Enoch Ashley, die liet weten dat het nummer eigenlijk alleen door vrouwen gezongen hoort te worden. Volgens Rypens is de melodie verwant aan Lord Barnard And The Lady Musgrove, een volksliedje uit Suffolk in Engeland.
De curator van de archieven van de Amerikaanse folksongs, Alan Lomax, nam in 1937 een versie op van Georgia Turner, de 16-jarige dochter van een mijnwerker in Kentucky. Maar volgens de archieven van Rypens zijn er uit de jaren dertig ook versies van Ray Acuff en Homer Callahan uit North Carolina uit 1934 en Josh White en Libby Holman uit de jaren veertig. Dat werden er in dat tijdperk steeds meer. Bekender zijn de versies van Woody Guthrie en Lead Belly (1948) en weer later die van Glenn Yarbrough (1957), Doc Watson en Bob Dylan (1962) en Rambling Jack Elliott (1963).
Maar toen was er dus in 1964 die versie van The Animals. Met naar het schijnt de oudste orgelsolo uit de popgeschiedenis, gespeeld door Alan Price. Mede door zijn solo verkoopt de single miljoenen stuks, maar verlaat Price in 1965 al de band, vanwege vliegangst. Volgens Price was het nummer ooit een Jacobijnse song over een bordeel in Soho. Het lied had samen met emigranten de oversteek naar Amerika gemaakt en was het vooral in de Appalachen tot het folk-repertoire gaan behoren. Volgens Alan Lomax kenden heel veel muzikanten uit New Orleans het nummer van vóór de eerste wereldoorlog en zou dat de zin There Is A House In New Orleans verklaren. Het stikte daar destijds van The Houses Of The Rising Sun in de rosse buurt daar destijds.
Hoe dan ook, de versie van The Animals is en blijft de beroemdste. Ook al verschenen er daarna nog heel fraaie andere covers door onder meer Marianne Faithfull, The Ventures, Joan Baez, Duane Eddy, Nina Simone, Tim Hardin en The Chambers Brothers (allemaal in de sixties) en Jody Miller, Santa Esmeralda, Dolly Parton, Frank Tovey, Tracy Chapman en The Walkabouts soms lang daarna. Benieuwd hoe het nu gebracht door The Animals & Friends in Bergen op Zoom klinkt? Kom luisteren. Dan hoort u tevens ongetwijfeld ook andere hits als Don’t Let Me Be Misunderstood, We’ve Gotta Get Out Of This Place et cetera.
The Animals & Friends: 5 april (zaal 20.30 uur / optreden 21.00 uur) Gebouw-T, Bergen op Zoom. Er zijn nog tickets!