De Amsterdamse rockband Claw Boys Claw is niet kapot te krijgen. Niet alleen komen ze op 6 april de songs van hun fantastische nieuwe album voorstellen in Gebouw-T (en een paar uur eerder in hun favoriete platenzaak De Waterput), de band is dit jaar ook de enige echte Nederlandse ambassadeur van Record Store Day!
‘Ontwikkeling is je enige bestaansrecht’
Door Willem Jongeneelen
Op Record Store Day (21 april) staan alle platenzaken (dit jaar nog 101 in getal) weer eens in het zonnetje. Ze worden landelijk geëerd door zowel artiest als klant. Op die feestdag verschijnt er voor de eerste 5000 klanten een gratis te verkrijgen 7-inch single (op rood doorschijnend vinyl!) van de ambassadeurs, met een dubbele A-kant. Naast een alternatieve versie van Waiting For The Sun At Home vult de nieuwe track Dot Dot Dash één zijde van de single. Op de andere kant staat Rosie, de grootste hit van de band, afkomstig van het album $uga(r) uit 1992, dat eind mei voor het eerst op vinyl zal verschijnen. Het ontwerp van de singlehoes is uiteraard van de hand van Peter te Bos himself!
It’s Not Me, The Horse Is Not Me (Part 1)
Maar eerst is er 6 april. Claw Boys Claw komt dan live spelen in Gebouw-T en brengt dan naast een aantal klassiekers extra veel nieuwe songs van het album It’s Not Me, The Horse Is Not Me (Part 1). Dat is geweldig nieuws want dat album is ongemeen sterk. De groep slaagt er steeds opnieuw in zichzelf opnieuw uit te vinden, zonder de oude waarden te verloochenen. Te Bos: ,,Ontwikkeling is je enige bestaansrecht als artiest. Als nieuwe liedjes niet een ander plan in zich zouden dragen stopt de band meteen. Er is altijd verschuiving. Daarom blijft het fris. Er zat vierenhalf jaar tussen Hammer, de vorige plaat, en deze. Dat komt niet alleen omdat we er veel leuke dingen naast doen. Het kost ook tijd om de erfenissen van Hammer af te schudden.”
De opzet van ieder album is dus steeds anders, omdat er steeds met een compleet schone lei opnieuw begonnen wordt. Te Bos: ,,John en ik sparren ideeën en de uitwerking ervan verschilt. Er komen dan tracks tevoorschijn met een bluesy insteek, er is vaak ook plaats voor verontrustende popmuziek en een aantal hardere songs. Dat is ook de kracht van Claw Boys Claw. We hebben meer gezichten. We doen Rosie-achtige dingen, maar we bezitten ook die trashy sound van Bite The Dice en alles wat er tussenin zit. Soms zit er zelfs een folky inslag in. Het palet is breed. Bovendien is een album schrijven en opnemen iets anders dan optreden. Live gelden andere wetten. Als ik zelf naar een optreden ga kijken, dan hoef ik niet de cd vanaf het podium te horen. Die staat al op mijn iPod. Ik wil geëntertaind worden.”
Vervolg
Peter te Bos is inmiddels een jongeman van 67 jaar. Aan stoppen denkt hij nog geen moment. De albumtitel It’s Not Me, The Horse Is Not Me (Part 1) schreeft ook letterlijk om een vervolg. ,,Het is goed zoiets er aan toe te voegen. Het is onze stok achter de deur. Bovendien, we hebben nog veel materiaal liggen, dus waarom dan niet?” De albumtitel op zich is ook al interessant. Dat blijkt een verbastering te zijn van de visuele performance I Am Not Me, The Horse Is Not Mine van de Zuid-Afrikaanse beeldend kunstenaar William Kentridge. Te Bos (zelf begenadigd vormgever) blijkt groot fan. ,,Hij is bijzonder veelzijdig. Hij creëert prachtige zaken met houtskool, maakt sculpturen, prints, schilderijen, animatiefilms. Al zijn kanten spreken mij aan. Dat werk is geëngageerd en draagt een Dadaïstisch gevoel in zich. Je kunt er niet meteen de vingers opleggen. Dat zit trouwens ook in onze laatste plaat.”
Claw Boys Claw vrijdag 6 april: instore Waterput (18.30 uur), full optreden Gebouw-T (21.00 uur) incl. support-act Treehook.